Kategoria: Egipt

Egipt to kraj, który uwielbiam i darzę ogromnym sentymentem. Pamiętam swój pierwszy wyjazd tam na zwiady w lipcu 2002 roku. Wakacje, upał, sezon w pełni, temperatury nieludzkie za to zabytki, ich ogrom, ukryta w nich historia zapierające dech w piersiach. Potem wracałam we wrześniu i w październiku, i w listopadzie, i przez kolejnych kilka lat równie często. Wydeptałam sobie własne ścieżki, nauczyłam się palić sziszę, wiem, gdzie podają najgęstszy na świecie z sok z mango. Przy piramidach znam lokalną knajpkę z pysznym falafelem, a na tyłach Muzeum Egipskiego w Kairze kierowca pokazał mi lokal z cudnym, lepkim i rozpływającym się w ustach ryżem na mleku.

Egipcjanie przywiązują się do ludzi, raz kupisz ich serce, a masz w nich przyjaciela na zawsze. Potwierdzam, nasze znajomości przetrwały do dziś.

Pamiętam dobrze ten zapach suchego powietrza, które po raz pierwszy owiewa wychodzących z samolotu turystów na lotnisku w Kairze. Inny już wiatr wieja podczas rejsu po Nilu. Trasa zawsze taka sama albo z Luksoru do Aswanu, albo z Aswanu do Luksoru, i ten błękit wody w kontraście do białych żagli felluk i zielonych palm oraz poletek uprawnych na brzegu rzeki. Wieczorne uczty kuchni orientalnej, falafele, zupa z soczewicy wspaniały deser z zapiekanej białej bułki z rodzynkami i pistacjami um ali.

Idąc za węchem trafiłam na suk w Aswanie, ten lubię najbardziej, rzędy małych kramików i sklepików a do tego na wpół otwarte stragany z przyprawami i wonnościami. Każdy pozdrawia, każdy zagaduje, czasem przystanie, by popatrzeć — tak to miejsce jest także magiczne.

Świątynie? Światowy top, wielkie, pompatyczne, bardzo dobrze zachowane. Każda z nich inna, żadna powtarzalna. Uwielbiam te historie dotyczące kolejnych władców egipskich, którzy miotani chęcią sławy i pogłosu budowli coraz to większe, coraz to wyższe i obszerniejsze budowle. Ale jak? Te niesamowite historie dotyczące technik i sposobów budowy piramid i świątyń w Egipcie to zupełnie odrębne zagadnienie.